Ροσέτι

(Rossetti). Όνομα αγγλικής οικογένειας καλλιτεχνών, ιταλικής καταγωγής. 1. Κριστίνα Τζορτζίνα (1830 – 1894). Ποιήτρια, αδελφή του προηγούμενου. Ασχολήθηκε με την ποίηση από νεαρή ηλικία. Τα ποιήματά της εκφράζουν τη βαθύτατη θρησκευτικότητά της αλλά και την αγάπη της για τη ζωή. Τα ποιήματα αυτά είδαν το φως στο περιοδικό Το σπέρμα, που κυκλοφορούσαν οι δυο της αδελφοί. Ποιήματά της κυκλοφόρησαν επίσης, συγκεντρωμένα σε ποιητική συλλογή με τον τίτλο Το ταξίδι του πρίγκιπα. 2. Ντάντε Γκαμπριέλε (1828 – 1882). Ζωγράφος και ποιητής. Ήταν γιος του συγγραφέα Γαβριήλ Ρ., που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Νάπολη της Ιταλίας ως πολιτικός πρόσφυγας (1821). Αν και η οικογένειά του τον προόριζε αποκλειστικά για ζωγράφο, ο Ντ. Γκ. Ρ. είχε πάθος κυρίως με τη λογοτεχνία. Μελέτησε μάλιστα και μετέφρασε ποιήματα του Δάντη, του οποίου ήταν θερμός θαυμαστής. Η μελέτη αυτή του προκάλεσε έντονη επιθυμία να εκφραστεί και ο ίδιος με στίχους. Έτσι έγραψε το ποίημα Ο ευλογημένος Δαμοζέλ, που θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα του. Ως ζωγράφος φοίτησε στη Σχολή της Ακαδημίας του Λονδίνου και, αργότερα, παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήρι του Μπράουν, όπου επηρεάστηκε βαθύτατα από την ιταλική τεχνοτροπία, ιδιαίτερα του Ραφαήλ, και αποκήρυξε τις ψυχρές συμβατικές μεθόδους της ακαδημαϊκής ζωγραφικής. Ίδρυσε τότε μαζί με άλλους καλλιτέχνες, το λεγόμενο Αδελφάτο των Ραφαηλιστών και της περιόδου αυτής έργα του είναι η Παιδική ηλικία της Μαρίας και ο Ευαγγελισμός, πίνακες που χαρακτηρίστηκαν ως θαυμάσια προϊόντα λεπταίσθητης ιδιοσυγκρασίας. Αργότερα πήγε στο Παρίσι για να μελετήσει τους εκεί πίνακες του Τζορτζόνε. Στην περίοδο αυτή επηρεάστηκε κάπως και από τη ζωγραφική τεχνοτροπία της Βενετίας. Παρά τις ζωγραφικές επιδόσεις του, ο Ρ. καλλιέργησε συστηματικά την ποίηση και εμπνεύστηκε ιδιαίτερα από τους μεσαιωνικούς θρύλους, την παλιά ιταλική ποίηση και τις αγγλικές μπαλάντες. Αλλά η σπουδαιότερη πηγή έμπνευσής του ήταν μια γυναίκα, η Σίνταλ, την οποία και παντρεύτηκε. Η αγαπημένη του όμως σύντομα πέθανε και ο Ρ. κλείστηκε ερμητικά στον εαυτό του και την τέχνη του, που έφτασε στο αποκορύφωμα της έξαρσης και του μυστικισμού. Παράλληλα, και η ζωγραφική του γνώρισε τότε την ολοκληρωτική της πληρότητα, όπως μαρτυρούν τα έργα του Μνηστή, Πολυαγαπημένη, το Όνειρο του Δάντη, Η φυσική καλλονή και η Μόνα Βάνα. Ο Ρ., και ως ποιητής και ως ζωγράφος υπήρξε μια ανεπανάληπτη περίπτωση και πρόδρομος νέων καλλιτεχνικών αναζητήσεων. Ο ζωγράφος Ρ. ήταν αγνός δημιουργός, πηγαίος και αυθόρμητος τεχνίτης και μεγαλοφυής καλλιτέχνης, όπως τον χαρακτήρισαν οι βιογράφοι του. Ο ποιητής εξάλλου Ρ., ανώτερος του ζωγράφου, υπήρξε ιδιότυπος ερμηνευτής των ιδεωδών του και συνεπής εκφραστής των αισθητικών του τάσεων. «Η παιδική ηλικία της Παναγίας», έργο του Ντάντε Γκαμπριέλε Ροσέτι. «Ο Σάμουελ Τζόνσον στο καφενείο», πίνακας του Ντάντε Γκαμπριέλε Ροσέτι. Ο Τζόνσον, που είναι στο κέντρο του πίνακα, υπήρξε κορυφαία φυσιογνωμία του αγγλικού Διαφωτισμού (Λονδίνο, Πινακοθήκη Τέιτ).